How can i get just one screw?

Κάθε μέρα προκύπτει ένας νέος προβληματισμός. Απ’ τη μία έχει πλάκα, γιατί όταν αποστασιοποιείσαι κάπως, βλέπεις τι σε προβλημάτιζε χθες, προχθές την περασμένη εβδομάδα και λες «πόσο άλλαξαν τα πράγματα από τότε».
Μπα, τίποτα δεν άλλαξε. Απλώς, κάθε τι που μας «κολλάει» το μυαλό, κάθε σημαντικό ή ασήμαντο θέμα, που το κεφάλι μας το αποδυναμώνει ή το ενισχύει, δίχως να εξετάζει την πραγματική διάσταση του ζητήματος, έρχεται και φεύγει. Άλλοτε νικημένο, άλλοτε όχι. Κι αυτό είναι το χειρότερο. Να μην μπορούμε ν’ απομονώσουμε τους φόβους μας, τα κολλήματά μας, τις σκέψεις αυτές που πιέζουν, αγχώνουν, αλλοιώνουν την πραγματικότητα.

Πώς γίνεται, αλήθεια, το κεφάλι μας να δημιουργεί μια διαφορετική εικόνα απ’ αυτή που βλέπει; Ένα ζωάκι που χοροπηδάει χαρωπό γίνεται να το φοβηθεί κάποιος; Το τουμπάρουμε τώρα. Έναν μαλάκα μ’ ένα πριόνι, γίνεται να τον αντιμετωπίσεις με χαβαλέ;
Κι αφού ξεφύγαμε απ’ τα ουτοπικά (σχεδόν…) παραδείγματα, περνάμε και στα ρεαλιστικά. Ένας άνθρωπος, που ΔΕΝ σου συμπεριφέρεται όπως θες, που ΔΕΝ σε καλύπτει σε όλους τους τομείς, που έχει διαφορετικά «θέλω» απ’ τα δικά σου, πώς γίνεται να του επιτρέπεις να στέκεται δίπλα σου;

Καταλαβαίνω, ότι κάποια πράγματα δεν δείχνουν όπως είναι εξ αρχής. Κάποιος ζηλόφθονος, γκρινιάρης, πιεστικός, νευρικός, αυταρχικός, εριστικός, στενόμυαλος σε υπερθετικό βαθμό, πιθανώς και να μην καταδείξει όλα του τα κουσούρια απ’ την πρώτη μέρα. Ούτε απ’ την πρώτη εβδομάδα, τον πρώτο μήνα και πάει λέγοντας. Μέχρι τότε, όμως, το συναίσθημα ίσως και να έχει προλάβει να κυριεύσει την ατμόσφαιρα…

Διακρίνοντας τα στραβά κι ανάποδα, με τον καιρό να έχει παρέλθει, την γκρίνια να μετατρέπεται σε ρουτίνα, που εισέρχεται σαν τον ιδρώτα μέσα στο δέρμα σου, τι κάνεις;

- Σκέφτεσαι ότι η κατάσταση αντιστρέφεται και προσπαθείς να αλλάξεις έναν χαρακτήρα που «έτσι είναι»;
- Φέρνεις στο μυαλό σου τις ωραίες ημέρες του ξεκινήματος και μονολογείς ότι δεν μπορεί να ήταν άλλος άνθρωπος;
- Ψάχνεις τη δύναμη να το βάλεις στα πόδια όσο το δυνατόν πιο γρήγορα;
- Ή δυναμώνεις τη μουσική των «Violent Femmes» και έχοντας πλέον μετατραπεί σε έναν σάκο του μποξ, που ανέξοδα δέχεται όλα τα χτυπήματα, σιγοτραγουδάς «how can I get just one screw?»;

Έχουν πλάκα οι προβληματισμοί που προκύπτουν κάθε μέρα…