Κάτι Δευτέρες σαν κι αυτές, δεν θέλω με ΤΙΠΟΤΑ να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι. Για να είμαι εδώ και να γράφω, βέβαια, σημαίνει ότι δυστυχώς σηκώθηκα. Ήπια καφέ, δούλεψα το πρωί, έφαγα, ανέβηκα στα Μελίσσια, δουλειά ξανά, αλλά… όλα αυτά τα έκανα χωρίς πραγματικά να ξύπνησα!
Είτε σηκώθηκα, είτε όχι, το ίδιο και το αυτό είναι. Ιδού λοιπόν ο σημερινός προβληματισμός: για ποιο λόγο μία ημέρα μπορεί να είμαστε γεμάτοι ενέργεια και να μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, όση ώρα κι αν χρειάζεται, όση κούραση κι αν μας αποφέρει αυτό, όση φαιά ουσία κι αν χρειαστεί να επιστρατεύσουμε ή να καταχραστούμε, και κάποια άλλη ημέρα να είμαστε «λάσπη», έστω κι αν έχουμε προέλθει από ξεκούραση… εξαντλητικής διάρκειας;
Επειδή, ακριβώς, η σημερινή ημέρα είναι μία απ’ αυτές της πρώτης κατηγορίας, δεν μπαίνω καν σε ανάλυση. Όταν ξυπνήσω, θα τα πούμε…
ΥΓ: Ο τίτλος αντικατοπτρίζει απόλυτα την περίπτωσή μου…
Πόσο δίκιο είχαν οι Oasis…
5 comments:
AXOYTO MOY!!!!!!!
axoyto moy...
kai kapoy ekei bgainei mia fonh apo toy poythena kai lei: "O ..."
egw pote tha ginw MANAAAAAAAAAA????
axoyto moy ki esy!!!!
Good words.
Post a Comment